ahaliler ve aşk

sağımda bir taş tarlası akıyor

rab var elbette

ki bu boşlukta bir taş diğer taşın üstünde 

rüzgara ve güneşe rağmen 

kendi halinde amansız bir düş kırıklığıyla durabiliyor

ve rab var elbette

ben bir taşa böyle derin bir anlamla

ve yalnız taşa da değil arkasındaki mavi gökyüzüne 

ellerime ve yalnız duran bir banka

aynı anlamla bakabiliyorum 

şimdi burada aşk ve diğerleri

yaşanmışlıklar ve her insanın en acı tecrübesi olan yaşanamamışlıklar

bu boşlukta, yanımdan geçen bir köpeğin

ve peşinde yürüyen bir çocuğun hiç önemi yok

sular bulundu ve tarlalar aynı istikrarla sulandı 

bebekler doğdu ve aynı istikrarla emdiler analarını

olmuyor, bu kargaşada dahi seni hatırlıyorum 

bu yeşil ovanın başında

ellerin hemen yanımda

elinde nereden bulduğunu bilmediğim bir sopayla

uzun bir yürüyüşe çıkmış olabilirdin

yanıldım

rab var elbette

yoksa aşka dair hiçbir şeyin olmadığı bu köhne köyde

aklımın köşesinde oturuyor olamazdın