gerisini sen doldur

 

kuyunun dibindeyim,

hangi yüzümü dönsem

bana dönük bir sırt.

yakında bir rüya,

uzakta bir gerçek…

bırakalım bu tezatları.

hangi kapı kapanmadı yüzüme,

hangi eşik ağlatmadı beni?

deneyeyim tekrar başka bir yol,

ve o yol da hüsrana uğratsın beni.

küçükken ne çok gülermişim;

yüzümde hep bir muziplik.

“şimdi neden böyle oldun?” dedi annem.

hasletimi buna çevirmiş kader.

umarsız bir halle çabaladım yaşamaya,

düşmeyeyim,

tutunmayayım diye her dala.

bu kova çok derin;

gerisini sen doldur, yarabbi.

sular kesik diye ellerim kirli kalmışsa,

saçımı rüzgâr bir tele dolayıvermişse,

ayaklarımın ağrısı yokuşlardan geldiyse…

benim mi kabahat?

ne kendimi,

ne kaderi suçlamakla olacak bu.

yarabbi, merak ediyorum:

ibrahim nasıl dayanmış ateşe?

ben ki,

ne kavruk bir sıcağa,

ne dondurucu bir soğuğa,

ne gaflet ve kibre,

ne uslanmaz bir aşka düşmedim henüz.

o halde,

ne beni bunca zorlayan,

ve gündüzlerimi geceye çeviren?

kuyunun dibindeyim…

yusuf’a uzattığın eli

benden esirgeme yarabbi.